babanız yoksa ya da önceden hiç araba kullanmadıysa er ya da geç işin başa düştüğüne kanaat getirdiğiniz kendinizin öğrenmek zorunda olduğu durumdur. tarih bugün, yaş 24, tanınmış bir turizm firmasının yüz yüze satış sorumluluğunu üstleniyorum. bu zamana kadar hiç araba, araba kullanma meraklısı olmadım. elime bir miktar para geçti. değerlendirip ehliyet kursuna yazıldım. kız arkadaşım da var, her yere otobüsle gitmeyelim bir yerden sonra öğreneyim dedim. lazım çünkü. direksiyon eğitimlerine katıldım. 3.dersti bugün ilkine göre epey aşama kaydettim tabii. hiç kullanamam diyordum, kullanıyorum. dikkat problemim var hoca da tasdikliyor bunu beynimi o an ikiye bölemiyorum hocanın dedikleriyle, yol farklı işliyor ben de gecikiyorum virajı alırken falan filan derken düzelttim az çok. ama bir konu da azar yedim, belki haklı belki haksız olarak. ben hiç kullanmadım araba hiç. küçük yaşlarda anahtarı alıp kaçıracağım bir araba olmadı, bırakın arabayı, kullanmayı öğretecek bir baba olmadı, abi var da olmadı. 24 yaşında adamım gözlerim doldu hocadan bunları duyunca, kendime kızdım. sövdüm herkesin dağ gibi arkasında olupta beni çöllerde susz bırakan bir babaya. rahat mısın yattığın yerde ey adam? senin yüzünden hep gerisindeyim hayatın, sürekli doğmadan önce nasıl bir gol yediysem, şimdi durumu dengeleyemiyorum. ahirete saklıyorum. öğrenmeye devam edeceğim süreceğim şu arabayı birgün.
