curb your enthusiasm'de larry eski bir arkadaşıyla karşılaşır, adam lokanta işletiyor ama eskiden çok çok zenginmiş sonra bütün parasını kaybetmiş falan...
larry soruyor: "nerden buldun la parayı, nasıl açtın bu lokantayı?"
adamın cevabı manidar: "babam öldükten sonra bırakmayı düşündüğü parayı (vasiyet) ölmeden önce verdi. bilirsin, bir yahudi başka bir yahudinin sürünmesini izleyemez."
işte o gün anladım ki yahudiler sadece sokakta gördükleri rastgele yahudilere değil 1. dereceden yakın olduklarının hayatlarını olabildiğince rahatlatmaya, iyileştirmeye çalışıyorlar. düşkün olmamalarının sebebi bu...
evet, adamlar çalışkan ve hırslı ama bizim gibi """korkak""" değiller, ego sorunları yok... "ya sudan çıkmış balığa dönersem, aman ya düşersem" diye kuruntuları yok. bu da kendi aralarında kavga ve nefret gibi hedelerin altyapı kazanmasına engel oluyor. bizde herkesin kasasında 50bin liralık altın oluyor ama ölene kadar fakir edebiyatı çekiyor. ben bizim gibi ezik fasıkların, kurnaz yahudilerden daha aşağılık olduğunu düşünüyorum. bugün türkiye'de bir adam çıksa babasına "ben paramı kaybettim, işyerim battı bana yardım eder misin?" dese cevap olarak kesin şunun gibi şeyler alacaktır: "oh oldu sana", "ben demiştim", "gördünmü ananın amını" vs... hatta o baba, yardım etse bile ömrünün sonuna kadar bunu bir handikap olarak otorite kaynağı olarak kullanacaktır, bir şeyleri iyi yapmak veya korumak adına değil, ego uğruna...
yahudilerin kendi ırklarını üstün tutmak için yaptığını biz allah için bile yapamıyoruz özetle...
