uzun süreli fakat sıkıcı olmayan bu filmin öyle büyük bir film olduğunu düşünmüyorum. Bu film için diyebileceğim tek şey "sıradan" dır. Bu arada filmde bir köye gelen 2 yabancı ve köylülerden birisi arasında geçen diyalogda köylü "biz kendi egolarını terk edebilene saygı duyarız" şeklinde bir cümle kurmuştur ki orda bende film kopmuştur. Benim yaşayabileceğim dünyadaki tek yer olarak kafama kazınmıştır. Filmde anlamadığım tek nokta; esir kampında ekmek elden su gölden yaşayan, gayet temiz ve bakımlı olan bu 2 esir oradan kaçtıktan sonra yıllarca tek başlarına dağlarda yaşayıp açlıktan ölme konumlarına gelmelerine rağmen neden tekrar kampa dönmeyi akıl edememişlerdir.
