Ben bu yazıyı sana yazdım anne.
Sabaha karşı geldim eve; aramadın, sormadın nerede olduğumu.
Sabahları "kalk hadi kahvaltı hazır" diye uyandırmıyorsun artık.
Anne sen gittin, yalnız kaldım.
Hani yenecektin şu lanet hastalığı, neden pes ettin Anne ?
Anne çok özlüyorum seni, ne acın diniyor ne hasretin bitiyor.
Artık rüyama da girmez oldun; özlüyorum bekletme beni anne.
Aklımdan çıkmamakla birlikte, hasretin ne demek olduğunu öğrettin bana anne.
Biliyorum ihmal ettim seni bikaç haftadır ama unuttum sanma sakın. geleceğim anne merak etme. Çiçekler ekeceğim tekrar başucuna.
Düşünüyorum acaba iyi misin diye. Sonra diyorum ki niye kötü olasın ki annem benim.
Ben bu yazıyı sana yazdım anne. Dualarım hep seninle. Işıklar içinde...
