aslında son 15 yıl türkiye açısından çok enteresan değişimlere yol açtı.
önce herkesi radikalleştirdi, milliyetçileri ırkçılığa, ulusalcıları din düşmanlığına kadar götürdü.
şimdi ise bir pes etmişlik var. radikalleşen ve birbirinden uzaklaşan kesimler düşmanın bu şekilde alaşağı edilemeyeceğini anladı ve kısmen de olsa birbirine yakınlaştı.
bu yakınlaşma 20 yıl önce olsa ülke için bir umut olabilirdi belki.
şu an ise sadece uçurumdan yuvarlanan insanların refleks olarak birbirine sarılmasından öte gitmiyor.
elden de ne yazık ki fazlası gelmiyor.
bu ülkede "ideolojik milliyetçi" kavramı pek bilinmiyor. sorsan herkes milliyetçi. akp'ye oy verenler de chp'ye oy verenler de kendini bu gruba dahil görüyor.
vatanını sevmek, ırkına sahip çıkmak kültürel milliyetçiliktir. bunu siyasallaştırmak bambaşka bir olay.
