sahip olduğum ilk sıfat ve büyük olasılıkla benim için en mühimlerinden.
masallar anlatıp uyutmaya çalışırken kendim de uyuduğum, her gece uyumadan önce birlikte dua ettiğimiz, yıllarca aynı odayı paylaşırken gece nefesini dinlediğim, tüm çocukluğum, oyunlarım, büyümek istemeyişim, aynı evin içinde birbirimize mektuplar yazdığımız, heyecanım, sevincim, uzun zamandır bambaşka şehirlerde olmamız nedeni ile özlemim... evlenmek falan diyor bu günlerde, içimde garip bir his, kuşlar böcekler falan. hayat işte.
