ya kardeşim sen haşa kendini bir yaradan yerine koy...
evreni yaratıyorsun , içindekileri yaratıyorsun ve senden önce hiçbir güç yoktu. sadece sen varsın. başlangıcın yok sonun yok. doğmamış dogrulmamıssın...
Sen kendini yarattıklarının okuması için gönderdiğin ayetlerde ne yaparsın ?
ezilen büküle, mutevazılıktan kırıla kırıla mi anlatırsın,
yoksa şüphesiz ki en büyük benim gibi ağırlığını koyan ifadelerle mı yazarsın ?
tabii ki 2. durumda ki gibi davranırsın. çünkü insan doğası gereği zayıftır hep sağlam ve güçlü olanı/olmayı ister. bu yüzden ezik bir yaradana inanmak istemez. güçlü olanı,gucunu göstereni ve kendı yüceliğini gösteren (gerçi yarattıklarıyla göstermiş ama bunu anlattıklarıyla pekıstırınce ınsan zihninde daha iyi bir etki yapar. ) bir yaradanı ister..
