iyi insan olmanın tek ve en önemli kazancı vicdan rahatlığıdır. eğer sen bir şeyler için uğraşmışsan ve olmamışsa en azından ben elimden geleni yaptım dersin. sorun bende değildi. mesela sevgilin seni aldattığında "tabi insan gibi davranmadım ki kıza/çocuğa. hak ettim ben." deyip keşke yapmasaydım pişmanlığı var, düzgün bir insan olup bu tamamen onun seçimiydi. allah belasını versin demek var,iyi ki daha ciddi bi şeyler olmamış demek var.
ben iyi bi insan mıyım? bence kötü değilim ama umursamamak gibi lanet bir huyum var. mesela kardeşimle kavga ederiz, sessizlik olur. öyle otururken "odamı temizlemem lazım artık, offf.." diye düşünürken "küfretme lan içinden!" der. bilerek yapmıyorum bunu ama bi şeye kızıp küfür edecek kadar bile sallamıyorum çoğu zaman. düşünüyorum kardeş lan bu ne kadar küs kalabilir ki diye sonra üzerine düşünmüyorum.
kırk yılda bi düşününce de yarım saat içinde reflüm varmış gibi hissedip kusabiliyorum. ya da daha şiddetli bi vicdan azabı duyarsam bayılabiliyorum. bence düşünmemekte iyi yapıyorum.
iyi insan olmak vicdan rahatlığını, umursamamak mutluluğu getirir.
