kitabın başlarında yaşadığım coşkulu devrim ruhuyla sonlarında yaşadığım çaresizliğin uçurumunu görmezden gelemiyorum.
insanlar başka sistemi bilmediklerinden dolayı o sistem sanki dünyada tutunulacak tek dalmış gibi davranıyorlar. kitabı günümüze uyarlanarak çevreme baktığımda ne acı bir durumla karşılaşıyorum.
partideki, sevişmeyi siyasal bir eyleme döndürüp insanların baskılanmış arzularını büyük biradere karşı amansız bir sevgiye ve o anki düşmanları hangi ülke ise ona kontrolsüzce püskürtmeleri taktiğinin etkileyici olduğunu kabul edeceğim.
distopik bir toplumu anlattığını farz ettiğimiz bu kitabın günümüzden çok da farkı olmadığını düşünüyorum. bulunduğumuz toplumda da adı bu şekilde anılmasa da "düşünce suçu" var. toplum kendileri gibi düşünmeyenleri fark ettiğinde linç eder ya da genel bir paylaşım olduğunda (gazete dergi gibi) baştakiler bu paylaşımı sevmediğinde kişi düşüncelerinden dolayı mahkemelerde yargılanır. böyle bir toplumda düşünce özgürlüğünden bahsedilemez.
seks önünüze namus gibi kavramlar katılarak çirkin ve aşağılayıcı bir şey olarak sunulur.
dinlere ve siyasi partilere aşırı bağlı olan insanların arzularını iyi doyuramadığını düşünmüşümdür hep.
satın alma yarışını ise insanları sakinleştirip köleleştiren en temel unsur. insanlar çalışıyorlar. hatta bazıları çok çok fazla çalışıyor. eline geçen iki kuruş parayı da insanların son model olarak tanımladığı şeylere yatırıyor. bu sidik yarışı devam ettikçe sabah akşam köpek gibi çalışan insanlar okumak, öğrenmek, kendini geliştirmek gibi kavramlara uzak kalıyorlar çünkü akşam televizyonda survivor izlemeliler ya da dizilere takılmalılar.
herkes birbirinden farklı ve üstün olmaya çalışıyor ama bir arkadaşımın da tanımıyla mc donalds pateteslerinden farklarının olmadığını göremiyorlar.
kimse bunlar yok demesin. ikisi de aynı bokun laciverti.
yeni bir perspektif kazanmak için okunması gereken bir kitap.
okumayı ve kendinizi geliştirmeyi hiç bırakmamanız dileğiyle.
