Şehir dışına çıkmıştım, arkadaşımla "bizim komşunun cenazesi kalkacak, yalnız kalma sen de gel. Baş salığı dileyip çıkarız" dediği için tamam deyip oraya gittik. güzel bakımlı saray gibi bir eve geldik, büyük bir sofra açılmış. Bizi de davet ettiler, hemen gideceğiz teyze zahmet etmeyin desekte dinlemediler. Ortalıkta her türlü yiyecek var, bir tek kuş sütü eksik derler ya öyle işte.
+ben böyle çok insan olan ortamda duramam, biraz sonra kalkalım
-tamam kalkarız ya acele etme
Tam kalk gidiyoruz diye kolundan tutacakken biri önüme çay koydu, istemiyorum diyecektim ki, göz göze geldim onunla. Ben hayatımda böyle yeşil gözler görmedim.. hipnoz edip bambaşka yerlere götüren, aklımı başımdan alan yemyeşil gözler..
Yerime geri oturup çayı içmeye başladım
+şu çay getiren çocuğu gördün mü?
-evet noldu?
+kim olduğunu biliyor musun?
-yok bilmiyorum ama üzerindeki gömlekte şirketin ismi yazıyor
+ne şirketi?
-cenaze/düğün organizasyonları için garsonluk yapıyorlar, bak diğerleri de aynı gömlekten giymiş. Neyse kalkalım istersen
+dur kalkarız birazdan.
5 dakika sonra yemek getirdi, gözümü alamıyorum dik dik bakıyorum suratına. Gerçek değil sanki, bildiğin melek lan bu. Yüzüne bakan manken/oyuncu der ama garson demez, hayran hayran bakıyorum. Tam kalkıp peşinden gidecektim ki, arkadaşım lafa tuttu. Yüzümü dönünce baktım gitmiş, içeri gidip sordum gitmiş. ilk görüşte ilk defa birine tutulup kaldım ama o gitmiş, daha ismini bile öğrenmeden çekip gitmiş..
