küçükken inanıyordum ben buna sözlük. çünkü sağlam kanıtlarım da vardı.
bi kere aileme göre biraz daha nazlı bi insanımdır. öyle başkalarının kullandığı kaşığı bardağı falan kullanmam. üzülürsem ağlarım ama öyle bağıra çağıra değil. sessiz sessiz ağlarmışım. "ne içli ağlıyon sen ağlayınca, adamın içi burkuluyo." derlerdi. genelde de sessiz bi insanımdır zaten.
asıl kanıt şu ama; benim annem de babam da abim de siyah saçlıdır. annemin gözler kahve, babam ela, abim siyah.
song? song sarı saçlı yeşil gözlü!!
bi de bu çingenler olayını da hep babam söylerdi.
itiraf ediyorum bu yüzden çok ağladım ben ya. sevmiyolar zaten beni çingenlerden almışlar diye.
