asgari ücret 20 dolar. pekala bunu verili bilgi olarak kabul edelim. peki sormak gerekir en temel ihtiyaçlar nedir insanın? eğitim, sağlık ve konut. sosyalist küba bunun ikisini tamamen parasızlaştırmış, diğerini ise kapitalist düzenden çok daha iyi yollara sokmaya çalışmıştır. bunun yanında tüm çocuklar için gerekli olan besin devlet tarafından sağlandığı gibi gıda fiyatları da insanların ihtiyaçlarını karşılayacak düzeydedir. herhalde eğitim ve sağlık düzenini bilerek anlatmıyorum; fakat bizim ülkemizden bu konulardan fersah fersah ileride olduklarını bilmeniz gerekir.
küba ambargonun yaşattığı zorlukları hala zar zor aşmaktadır. fakat 20 dolara burun kıvırmak kapitalist düzen için geçerlidir. tüm insani ihtiyaçların karşılanmaya çalışıldığıı bir ülkeden "git olm sen yaşa 20 dolara" burada demek lümpenlikten öte bir şey değil.
küba'dan bir arkadaşımız gelmişti. kendisi türkiye'de eğitimin ve sağlık'ın paralı olduğunu,insanların açlıktan öldüğünü duyduğunda çok şaşırmıştı. elbette kendisi çok süper, fersah fersah aşmış bir ülkeden gelmiyordu. kendileri de açlıktan çok muzdariptiler zamanında. hala sorunları var ama kalkıp kapitalist düzen içindeki biri, her türlü insani ihtiyacın paralı olduğu bir ülkedeki kimse ücretlerin karşılığını anlayamayacaktır. sormak gerekiyor bilgisayar almak mı daha önemli yoksa? ben insani olandan yanayım, diğeri ise ikincil bir önemi var. hem sormak gerek ayrıca o elektronik eşyalar hangi kapitalist piyasandan geliyor? eğer bir ülke kendisi üretse- ki sosyalist bir ülke olarak düşün, rezil kapitalist düzendeki, kar hırsı güden bir ülkeden değil- bu fiyatlar böyle mi olacaktı? ben rahatça cevabını verebilirim: hayır!
armutlarla elmaları kıyaslayanlar çuvallamaya mahkumlar. insani gelişim endeksi bakımından yerlerde süründüğümüzü ve bu küçük ve fakir ülkenin çok gerisinde kaldığımızı hatırlatmak gerekiyor. ondan sonra "20 doları" bir veri olarak kabul etmeliyiz. yoksa ancak körler sağırlar birbirlerini ağırlar.
