Peygamberligin en cok aci cekenin duyabilecegi kısa bir mutluluk kuruntusu olduğuna inanıyorum.
Cemaat evindeyken bir abinin Osmanlı Türk olduğu için mi yuceydi sorusu milli duyguları kabarip taşan beni islamdan sogutan ilk nedendi. Sonra Hz. Aişe hadisesi maneviyatimi çok sarstı. Ancak esas ateist oluşumun nedeni Nietzsche ve camus' dür. Nice'nin yukaridaki sözü iç sorgulamam da son noktayı koydu. Aslında metafiziksel yöntem ile ateist oldum. Marx çok sıkıcıydı. Marx bence yeni bir tarikatin kurucusuydu. Hiçbir temeli yok. Insan ruhuna dair gram bir şey bulamazsınız. Ya da ben hala ergenim. Her ikisi olabilir. Yabancı ve baskaldiran insan tanrının egemenliğini yikiyordu. Geçmişten gelen Namık Kemal okurlugu ve gençlik isyanim beni ateist yapan diğer nedenlerdi.
Fakat yine de saf inananlari severim. Gelecek ümidi olanları da severim. Sonuçta suç ve ceza'yi okudum. Tanrıya tümüyle inanan isa'yi tüm benligiyle seven bir insandan daha iyi ne olabilir. Raskolnikov 'u dunya olmasaydı hiç kiskanmazdim. Aynı zaman da razumihin gibi bir dostu olmasa rodya sıradan bir katilden ne kadar farklı olabilirdi ki. Ama roman işte gerçek hayatta ne razumihin vardır ne de dunya. Öylece sap gibi kaliverirsin ortalıkta. Bir suçlu tüm detayları anlatır ama insanlar yalnızca suça bakar. Rodya yine şanslı onu anlayan bir dedektif var. Ve son kez cezasını çekerek bir kez daha şansı ona gulumsuyor.
