Bir kış günü sobalı bir evde doğmuş insanın, rutin yaz dönemi eylemidir. Kış aslında hüznün ve garipliğin mevsimidir. Ötekinin en öteki olduğu, herkesin birbirine en uzak olduğu mevsimdir. Dolu caddelerin, kalabalık tatillerin değil, sıcak bir nesnenin dibinde yalnızlığın tadı vardır. 7 milyar insanın içinde bir olmaklığın dayanılmaz ağırlığı ve muhataplarının bu yedi milyardan biri olduğunu bilmenin dayanılmaz hafifliği. Peki tüm bunlar iyi şeyler mi ki arzuluyorsun? Bu da özleyebilmenin öznesine göre biçimleniyor işte. Zihnin kaotik dönemlerde üretim düzeyi maksimumdur. Eğer tüketerek değil de üreterek ölmek istiyorsanız bu özlem tam size göre.
