yurdumun güzel insanlarıdır. üstelik türk, kürt, laz, çerkez, ermeni diye ayırt etmeden söylüyorum bunu. ülkemizde bir sürü iğrençlikler, bir sürü can acıtan şeyler yaşanıyor evet ama bizim ülkemizin insanlarında iyilik genetik bence. var böyle bir şey. neden söylüyorum bunu şöyle izah edeyim;
ayağı sakatlayıp ameliyat olduktan sonra evde en fazla 10 gün yatabildim daraldım ve güç bela da olsa koltuk değneği ile işe gitmeye başladım. hiç tanımadığım insanlardan yolda yürümeye cebelleşirken "geçmiş olsun" dileklerini duydum. toplu taşıma araçlarına biner binmez insanlar yer verme telaşına düştüler. hatta durakta beklerken birisi "çok geçmiş olsun yanık mı?" diye sordu. bir başkası toplu taşıma aracına binmeden önce inip yardım etmeye çalıştı.
bunda ne var insanlık işte deyip geçemiyorum. önemli zira. çünkü yaşadığımız şartlar bizleri inanılmaz şekilde yozlaştırıp değerlerimizi yitirmeye ve günbegün vurdumduymaz insanlar olmaya itiyor. bunu da görüyoruz. kaza anında fotoğraf çeken tipler mesela. ama milletimizin içinde ki o iyilik cevherinin varlığını çürütemez bunlar bile.
daha dün izmir'de bir otobüs durağında oturakta yatan kedi rahatsız olmasın diye kaldırımda oturan insanların fotoğrafını gördük sosyal medyada misal.
bizim insanımızın içinde var iyilik. bu bir cevher ve cevherler ne kadar derinde olurlarsa olsunlar mutlaka bir gün ortaya çıkarlar.
