ölmeden önce saatler boyunca dinlemeyi arzu ettiğim bir mozart eseri. sanki ölümü huzurlu kılacak yegane şeylerden biri de budur.
( bir diğeri de rahmetli dedemin kuran okuması vardı içten içe. o da çok huzur vericiydi. tüm hayatım boyunca kulağımdan hiç silinmeyen ve hiç silinmeyecek tek ses sanırım. al işte mozart ile rahmetli dedemi kıyasladım. tutamadım kendimi.)
vasiyet yazmama zaman kalırsa şayet, ölümümden sonraki bir gece boyunca mezarımın başında çalınmasını istemeyi düşünüyorum.
