kesinlikle 20 dakika önce gerçekleştirdiğim olaydır. zamanı değerli olanlar okumasın, şimdiden uyarıyorum.
yarım saattir bir açlık hissediyordum. yürürken birden bim tabelasını gördüm. önce koşarak tabelanın direğine sarıldım. sonra üstümü başımı elimle çırptım, boğazımı temizledim ve o iki mavi kapıyı ittirdim. klimanın serinliği ''hoşgeldin'' dedi. birkaç bisküvi ve türevi yiyecek alıp kasaya geçtim. kasiyer hanım tüm aldıklarımın barkotlarını okuttu. aldıklarım 4.75 kuruş tutuyordu. sağ cebimden, bime girmeden önce ayırdığım 5 tl'mi verdim. kasiyer hanım para üstünü ayarlamakla meşgulken ben hızlı hareketlerle poşeti açtım, aldıklarımı içine koydum ve kapıya yöneldim. bu sırada kasiyer hanımın gözleri kocaman açılmıştı ve bir an önce para üstünü vermeye çalışıyordu. heyecanlanıp eline aldığı paraları düşürüyor, bir yandan da kapıya ne kadar yaklaştığımı görmek için arkasına bakıyordu. en sonunda para üstünü eline aldı, yüzündeki tedirginlik sesine de yansımıştı. ''beyefendi!''. arkamı döndüm. ''para üstünüz...''. gözlerime baktığında para üstünü almayacağımı anlamıştı. hiç bir şey söylemedim. gözlerine baktım. gülümsedim. o da gülümsedi. yine mavi kapıyı açtım ve aldığım atıştırmalıkları açmadan önce kulaklığımı taktım. tabii ki de bu olayın üzerine broıler - money şarkısını açıp ağır adımlarla aldıklarımı yemeye başladım.
önemli not: 10 dakikadır yediklerimin ambalajını koyduğum poşedi elimde taşıyorum. aynı zaman da duyarlıyım da.
