mezun olduktan sonra o güzel öğrencilik zamanında, tek derdimiz okulu bitirmek iken; bitirdikten sonra malum olan işsizlik psikolojisiyle parasızlık arasında kalmak, ve aileden herhangi kötü bir tepki gelmese bile bunu kendine yedirememek, sürekli başvurularda bulunup haber beklerken, boş boş otururken evde gecenin bir vakti kendinle başbaşa kalmak insanı yıpratıyor, ve kendime şunu soruyorum. ben şuan ne yapıyorum, ne için yaşıyorum amacım ne, amacın para kazanıp aile kurmak olsa bile amacına çok uzaksın boş bir ücra köşede duruyorsun ve durdukça kendine olan sevgini kaybediyorsun, halbuki sen insan olarak ta mesleki olarakta donanımlı birisin ama olmuyor bir şekilde gecenin 4.26 sında buraya bunları yazıyorsun.
