ölüyorlar. birer birer. haktan hukuktan bihaber, gaz sıkışmasıyla, kazan patlamasıyla ölüyorlar.
işsizliğin kol gezdiği, bir kalemde 5 milyon genç işsizin bulunduğu bir ülkede, kaybetmeyi göze alamadıkları işlerini bir cehennemin ortasında yapmak zorunda kaldıkları için ölüyorlar.
sendikaların kapı dışarı edildiği, başbakanın alkış kıyamet karşılandığı yerdir tuzla. kim bilir, yarın öbür gün çalışma bakanı faruk çelik gitse mutlak ki o da halaylarla, zurnalarla karşılanacaktır.
ölümün kol gezdiği çukurdur tuzla, yaşamın yüzünün karardığı yerdir.
sahi, bizim 1 mayıs'ımız vardı bir de, joplarla, biber gazıyla kutladığımız. neydi o hakikaten, "işçi bayramı" mı ? tuzla'da sapır sapır ölen işçilerin bayramı mıydı ?
