o bile bizi unutmazken, unutamazken seven insan için çok ama çok zordur. gayri iradidir. her yere kazılıdır, raspayla çıkmaz. hatta bırak her yeri, köyde ceviz ağacının gövdesine kazıdığım bir ismi yıllar sonra hiç aklımda yokken görmüştüm, avluya girdiğimde. kazıdığım yazı ağacın gövdesiyle beraber büyümüştü. herkes onu rahatlıkla okuyabiliyordu. bi kere daha onu kaybetmişcesine üzülmüştüm. orada anladımki sen unutursun ya da unuttuğunu sanırsın ama hasta bir ceviz ağacı onu sana hatırlatır. hem de kocaman harflerle...
