8-9 yaslarinda anadolunun bagrindan kopup antalya da okula giden bir ögrenciydim. gel zaman git zaman kültür farkliliklarini icinde harmanlayarak ortama adapte olmaya calisan ufak bir beyne sahiptim. zaman gectikce okul arkadaslarima biraz daha alisiyordum. günlerden 31 mart ti ve ertesi günü iple cekiyordum. evet 1 nisan saka günü, ne yapsam ne etsem ortalik karissa diye saatlerce düsündüm. tabi o zamanlar koku bombalari vs ünlü. evet bulmustum sakami. gittim icerden buldugum fotograf film kabina, kücük pipimle iseyiverdim. kapattim agzini, tuttum okul yolunu. okula girdigimde erken vardigimin farkina vardim. girdim binaya, gözüme carpan siniftan iceri akiverdim. o zamanlar ögretmenler koltuklara otururdu, rahatmi rahat, güzelmi güzel. bilincsizligin, cocuklugun, heyecanin verdigi gazla koltugun üstüne boca ettim bir kutu sidigi. hemen olay yerinden uzaklastim ve akibetini takip edemedim olayin, göt korkusundan. kimseye söylemedim ta ki simdiye kadar. ögretmenim özür dilerim, cocukluk iste. *
