yüreğimi dağladı, kor bir ateş düştü adeta. bir gündür o görüntüler gözümün önünden gitmiyor.
görev yaptığım yerde de öğlen saat 15.30 dan sonra suriyeli çocuklar gelip eğitim görüyor. okulun içine bir koşuşları var ki sormayın gitsin. dillerini, kültürlerini bilmedikleri bir ülkede ben çıkmak için hazırlanırken defteri imzalarken sıralara oturup gözlerimin içine bakmaları, bizim haytaların sıralara bıraktığı kalemleri benim masamın üzerine koyup kendi dillerinde sarf ettiği sözler...yalvarır gözlerle bakıyorlarmış gibi...bir de engelli suriyeli çocuk çok fazla. bacağını, kolunu savaşta kaybetmiş olanlar...o çocukların bu yaşta nelerle imtihan olduğunu görünce üzülmeden edemiyorum. sonrasında kendime de bizlere de kızıyorum.
işte gene böyle anlardan birini yaşıyorum. şu çocukların bu halde olmasına bir zerre de olsa sebep olan ne varsa dünya'da da cezasını çekmesini istiyorum. ahirette zaten tecelli edecektir adalet.
