az ve öz sevmenin daha kıymetli, daha çok rağbet gören bir şey olduğundan değildir. çok sevmek; çok acı çekmek, çok perişanlık, çok fazla elem demek de değildir. onun çatısının altına girenler bilir. çok sevmek işe yarasın diye yapılan bir eylem hiçbir zaman olmadı hayatımızda, bunu en iyi bilenlerdenim. ama çağın pragmatist yapısına biraz ağır, iğreti ve seküler kaldı. dağları delmenin modası çoktan geçti. nicelik bakımından düşündüğünde çok seven birine her şey az gelecektir. birkaç dakika, birkaç cümle, birkaç saat ya da her neyse. ben şimdi seni çok seviyorum diye götümü yırtsam bana '' benim için ne yaptın'' diye bir soruyu ses hızıyla soracak milyonlarca insan var. bu milyonlarca insan arasından 1 kişi zaten bunu vakti zamanında sormuştu. cevap vermekte zorlanmıştım. çünkü ben onun bu soruyu bana soracağını hiçbir zaman düşünmeyecek kadar çok sevmiştim. öte yandan elini bile tutmadığım insanın bana böyle sorular sormasını içerlemiyor değilim. onu ötelemek için söylemiyorum. ben onu süzerek, özümseyerek, çok özleyerek, insanların bana gülüp geçeceği kadar saçma sapan seviyorum. bunu ne ona ne de başkasına kanıtlamak zorunda değilim. her şey ortada. çünkü sevenler 12 de 1 de horlamaya başladı, sınırları vardı. çok sevenler kaldı buralarda, saatler sabah ezanına vurmuş olsa bile...
