Sekiz ay kadar önce dokuz saatlik yoldan kalkıp cenazesine gideceğimi bile bile gittim. Hastanede gece üçte en son kuzenimle ben gördüm. Annem refakatçiydi o gece.Saat 7.20 de arayıp öldüğünü söyledi. insan kendini mal gibi hissediyor. Yatakta ayaklarımı sallandırıp oturdum. Annemlerin yatağında yatmıştım. Ne o yatağın baba kpkusundan vazgeçebiliyorsum nede kalkıp hastaneye gidebiliyordum. Ne kadar öyle oturduğumu bilmiyorum. Orda otururken tek isteğimin babama sarılmak olduğunu hissettim. Onun bizim canımız yandığında sarıldığı gibi başını omuzuma koymasını istedim. Hayatımda ilk defa babamı ağlarken gördüm. Elleri yüzünde çocuk gibi ağlamasını saklama çabasını gördüm. Bazen aklıma geliyor da gözlerimden akmasına engel olamıyorum.
ilginç ki babam annesine ağlarken ben babamın can acısına ağlıyordum.
