90 ların çocuğuydum. bir köyde doğdum sonra küçük bir ilçede kenar mahalle tabiri bir yerde büyüdüm . ortalık çok karışık aman
oğlum ha laflarıyla büyüdüm. bu arada o ortalık hiç düzelmedi.. mahallede yaşları yakın 9 kadar çocuktuk aramızda hiç kız yoktu
olamazdı da. sürekli futbol savaş bilye oyunlarıyla gün geçerdi okulda mahallede hemen her gün kavga ederdik ama sonra hiçbir şey olmamış gibi oyunlara devam. hep çalışma isteği bir işe yarama isteği oldu içimde. babamdan gizli hurda toplardık boyacılık yapardık ama kazandığımız parayı o gün atari salonlarında harcardık. babam bir gün boya sandığımı buldu önce onu kırdı sonra beni. istemezdi çalışmamı sen serseri olmayacaksın okuyup adam olacaksın adam paaaaattt. şimdi gülüyorum adam haklı beyler.
ama bir tv pc tablet başında uyuşturmadık hiç kafamızı. babam deyince babam gerçekten sinirli ters biri onun duygu radarına girmek imkansız sadece şu zamanlarda torunları giriyor * . adam ormancı be ormancı . orman ağaç tomruk içki başka bir şey görmezdi ki akşam hiç erken gelmezdi gece , sarhoş bütün mahalleyi uyandırır iki el ateş eder belli ederdi geldiğini. annemse ah ah onun hakkını ne babam ödeyebilir ne de biz. idareci sabır taşı eski kadınlardan ha.
liseye geçtik anadolu liseleri çok popülerdi o zamanlar e bende kazandım ama hanım bebelerinin arasında okumam deyip düz lise istedim babamın isteğiyle orta yolu bulduk süper liseye yazıldım . lisede büyüdük dertlerimiz dert olmaya başladı s.kimizde olmayan şeyler canımızı acıtmaya başladı. kızlar girmeye başladı hayatımıza arkadaşlıklar değişti. boyumuz uzadı bize tepeden bakanlara tepeden bakar olduk sonra öss belası sardı . ders ders ders başka bir s.k bilmez misin al işte kaç tane üniversite okuduk bir bok olduk mu adam olduk mu olamadık . hep başkalarının hayatını yaşadım aman o üzülmesin aman bu üzülmesin dediklerini yapayım .
yine de eyvallah. sıradan bir çocukluk işte.
pişman değilim.
