insanlar 'yasam' dedikleri belirsiz şeyin sonunda duran karanlık çukurdan ve tenlerine şimdiden girer gibi gördükleri kurtlardan niye ürküyorlar ki (tabii, bunları akıllarına getirme yürekliliğini gösterebildikleri ender anlarda) __ aslında, bütün yaşadıkları, o sonu 'iple çeken', daha gerçekleşmeden, 'simgesel' olarak gerçek kılan şeyler: kurtlar onları daha yemeğe başlamadan önce başlıyor, onların kurtlarca yenilmeleri...
insanlar, ölümlerinden sonra kendilerini yiyecek
kurtları, yaşamları boyu
kendileri hazırlar..
insan, kurdunu hak eder.
insanı yiyen,
hakkını kendisinin hazırladığı kurttur.
insan'birbirinin kurdu' değil,
kendi kendinin kurdudur-- 'insan insanın' değil,
insan kendinin kurdu..
(bu kurt da, tüylü, azman, keskin dişli, hırıltılı 'lupus' değil, kaygan, ufak, kemirgen çeneli, sessiz, kıpır kıpır solucandır. )
