Ahmet mümtaz taylan hocanın dediği gibidir belki yalnızlık;
"Kuduz bir köpek kadar yalnızım. yalnızlık gece ayazında sabaha kadar beklemek gibidir. ısınmak için güneşin doğmasını beklersin ama, o güneş hiçbir zaman doğmaz. yalnızlık bulmadığın sevgiyi başka yerlerde aramak gibidir. ne yaparsan yap onu bulamayacağını bilirsin, ama yine de denemekten vazgeçmezsin; onun boşluğunu hep başka şeylerle doldurmaya çalışırsın. yalnızlık aynı havayı soluyup da bir türlü yan yana olamamak gibidir. aldığın her nefeste onun kokusunu duymak istersin, ama yapamazsın aldığın her nefes ciğerini acıtmaya başlar. yalnızlık dediğin eski bir sandalyenin gıcırdamasıdır yalnızlık."
Kuduz bir köpek gibi olmanıza da lüzum yoktur belki. Belki sadece yanımızdakilerin aklında olmayışımız yeterlidir o aşşağılık yalnızlık duygusu için. Yada aklımızdakilerin yanında değilizdir. Bilemedim ki hangisi daha kötü. Ve bilemedim ki hangisi daha ağır.
