tarihin en eski süreçlerinden bu yana var olan din kavramının, insan algısı ile hayal gücü arasındaki boşluğu doldurmaya hizmet ettiği kolayca söylenebilir.
algısı, hayal gücünün fersah fersah gerisinde kalan insan din kavramına bağlanmak zorundadır. algı geliştikçe din de şekil değiştirir. somuttan soyuta doğru evrilir.
insan açıklayabildiği veya algılayabildiği bir kavrama/cisme tapınmayı reddeder. ilah olarak görülen algılanıp anlaşıldığı zaman şekil değiştirerek yeni bir hale bürünür.
bu sebeplere din kavramı evrilmeye son derece müsaittir ve insanlıkla beraber her zaman var olacaktır.
