Henüz 6 yaşındaydım. O geceyi hayal meyal hatırlıyorum. Mahallemizde park vardı. Babam çarşaf falan çıkardı evden. Onların üstünde sabahladık. Evimiz topraktı. Büyük depremde sadece mutfağın duvarı yıkılmıştı. Artçılarla üst kat aşağı indi. Şükür bizim burnumuz kanamadı.
Uzun bir süre üstüme giyecek bir şeyim olmadı. Pijama ile gezdim. Yardım kolilerinden çıkan pembe bir spor ayakkabım vardı. Yaklaşık 15 yaşıma kadar hepsinin bir rüya olduğu ve uyanınca yine o toprak evin içinde olacağımı düşündüm.
