Heidegger felsefesinde insanın bir kerelik varoluşuna işaret eden, burada-olan anlamına gelen ve insanın yerine kullanılan dasein'ın zorunlu olarak, varlığının bir mecburiyeti olarak içerisinde bulunduğu iki varlık tarzıdır.
dümya içinde olmak: Bu varlık tarzlarından ilki: "dünya-içinde-olmak"tır.
heidegger'e göre dasein'ın "ben"i ve dışarıdaki dünya ayrı şeyler değillerdir. ikisi aynıdır demiyorum, birbirinden ayrı değillerdir. Dasein için var-olmak her zaman dünya-içinde-olmak'ı beraberinde getirir. Burada dünya-içinde-olmak'ı bir şeyin içerisinde uzamsal olarak ya da fiziksel olarak olmak olarak anlamamak gerek. Dünya-içinde-olmak herhangi bir nesnenin dünyada olması gibi değildir. zira dasein, dünya ile karşılaşır. (Varlık ve zaman)
Bu karşılaşma "yapmak" ile olur, eylem ile. (Diğerlerinin aksine bilmek ile değil) dasein, eylem için "alet"lere ihtiyaç duyar -alet heidegger'in, diğer filozoflardan farklı olarak 'nesne' yerine tercih ettiği kelimedir. Ona göre nesne insana asli itibarıyla işaret etmemekte ve heidegger bu yüzden alet kelimesini kullanmaktadır. Çünkü alet, her zaman bir faile ihtiyaç duyar- ve her alet bir alet bütününe işaret eder. Bu alet bütünleri de -tamamen- dasein'a yöneliktir. Dolayısıyla dasein, için dünya bir konstitüsyon, işlevdir.
---
birlikte olmak: Varlık tarzlarından ikincisi ise "birlikte-bulunmak" veya "birlikte-olmak"tır.
Dasein, varoluşu sırasında dünyadan başka bir de öteki insanlarla, dasein'larla karşılaşır. (Burada öteki dasein deyiminin doğru olup olmadığını araştırmak için tekrardan varlık ve zaman'a döndüm ve heidegger'in 'diğer daseinlar'ı kullandığını gördüm. Dileyen varlık ve zaman'ı kontrol edebilir) onlarla ilgilenir, onlar için kaygılanır. Lakin dikkat edilmelidir ki dünya-içinde-olmak'lıkta şeyler, dasein için 'alet'lerdir, el altında bulunurlar Ama öteki insanlar birer alet değildir. Onlar dasein'ın birlikte-varolduğu şeylerdir.
Burada birlikte-olmak'lık konusuna ilişkin "kaygı" ve kayıtsızlık" kavramları açıklanmalıdır. Ama onu başka bir entry için tutuyorum.
