Şiir, yaprakların kurumaya başladığı sonbaharda, "yapayalnız Ekim'de" gökyüzünün gri olduğu bir gecede geçer. Anlatıcı, Weir bölgesindeki Auber Gölü'nün etrafında "volkanik yüreğiyle" gezinmektedir. Zamanın Ekim ayı olduğunun ya da gezintisinin onu nereye götürdüğünün farkında olmayan anlatıcı, ruhuyla "ağır ve ciddi" bir konuşma yapmaktadır. Gece bastırınca yıldızlardan, yıldızların en parlağından bahseder ve o yıldızın, yanaklarındaki gözyaşlarının henüz kurumamış olduğunu bilip bilmediğini merak eder. Ruhu ise yıldıza ve yıldızın onları yönlendirdiği yere güvenmez. Anlatıcı ruhunu yatıştırmaya çalışırken, tam bir yıl önce bu gece "kaybettiği Ulalume'yi" gömdüğü mezara gelmiş olduğunu fark eder.
