sabah sabah içinde bir grilikle uyanmaktır. her yeri puslu görmektir, kulağından ipodunun düşmemesi, seni tek anlayanın o plastik alet olması durumudur. acı bir gülümseme takılır dudaklarına, mutlu taklidi yapan adamlara gülümser geçersin. hızlı çekim hayatta tek yavaş yürüyen sensindir sanki. evden çıktığında makyajdı şuydu buydu uğraşmazsın, yanağına sinsice dolanmış iki damla gözyaşı yeter sana. dilinle konuşmazsın, kalbinle küfredersin insanlara...
simsiyah yine her taraf, yanlış düzen yanlış zaman
bitip giden bu umutlara bir ben miyim hep kan ağlayan?...
