"orada olduğunu biliyordum hep
belki buydu beni rahatlatan
hiç benim olmayacak birini sevme lüksündeydim hep ne yazık.
seviyordum bunu kendime geç itiraf etsemde ne tuhaf şey seviyordum
sesini kendi varlığıma katıyordum duyuyordum seni, yoktun oysa
varlığını bilmiyordum yokluğunla idare ederdim, ettim de.
sadece sesin yetti.
ve çok sonra harflerin yetti,harfleri yaralarıma sardım
duymaya çalıştım seni
olmuyor ama ne kadar denersem deneyim kendimi kandırmayı bilirim ben beceremiyorum bu kez olmuyor.
