Önce dik duruş oluyor erkek evlatta. Baban zaten yikilmis oluyor. Annen ölmüş ama dik durmaya çalışıyorsun. Koşturuyorsun, arabayla o sipariş olacak şuradan yemek gelecek geziyorsun. Arada boşluk bulunca bi ağlıyorsun sonra koşuya devam. Annen seni hep dik görmek istedi çünkü. Günler bu işlerle geçiyor. Sonra bakıyorsun bir ay olmuş. Unuttum zannediyorsun. Ama hayat bir garip ilerliyor. Kabulleniyorsun ağır ağır. Gercekten gemiyi yoluna sokman bir yilini aliyor ama tayfaya çaktırmıyorsun. Ne de olsa annenin paşasısın sen. Rüyalarının seni delirteceginden korkuyorsun. Sonra bir gece bir bakıyorsun iki yil iki ay olmuş. Vay be diyorsun. Daha dün annen yoğun bakımda çabuk memkelete dön diye aramışlardı diyorsun. Ama annen ölürse güçlü duruyorsun, annenin evladı gibi davranıyorsun.
