Ben ben ben. Utanmıyorum, seviyorum. Gidiyorum ortanın ortasından alıyorum koltuğu, yanımda kimse olmuyor; ağladığımda gülecek mi, güldüğümde pis pis bakacak mı korkusu yok.
Bazen insanın kendisiyle ilgilenmesi, çok sevdikleri de olsa onlardan kısacası herkesten her şeyden uzaklaşması gerekiyor.
Yani demek istediğim şey, yargılamayınız. Bunu "özgüveniyle" yapan insanları seviniz. (Kesinlikle sosyal baskılarla yaşayan insanlardan bahsetmiyorum)
