onlarla özdeşleşen evlerinden çıkmak zorunda kaldıkları zaman fikret* evde, evle ne kadar yaşanmışlıkları olduğunu kendi kendine bir daha düşündükten sonra; " anılar, anılar, anılar..." der.
gerçek bir aşkın ardından kalanlar da işte; anılar, anılar, anılardır...
