ve perde açılıyor, hazır ol, oyun başlıyor!
konçerto başladı, son yudum şarabı bırak şimdi... yarım kalsın, yaşanan her şey gibi... ziyanı yok, tamamlanmayı bekler açlıklarımızla... bilirsin, tamamlanınca, eksik kalır hep bir şeyler...
ve dram sahneye koyuluyor, rahat ol, ağlamamak için kasma kendini.
hüzzam şarkı baş köşe konuğu, oyuncu gizli özneliği ile karşımızda,
hislerin tercümanı bu gece şarkılar.
armağan ettiğim çiçeği koklama, boş ver. alınmam, söz veriyorum sana. bugün melankoli yok üzerimde. buram buram sinmiş ahesteliğince...
işte oyuncu sergiliyor oyununu.
ahh, topluluğa kendini gösteriyor yalnızlığın konçertosu! ses yok, tanı yok, ben yok, sen yok; hiç, hiçbir şey yok...
ve kalabalık, geliyor üstüne üstüne; o ise meydan okuyor yalınlığının armonikasıyla... çok çalgılı, çok sesli ancak tek eşli. ahh, bana sahipsin ya da değil. ne önemi var?
ve bir keman, en baskılı sesiyle. ve piyano, en çığırtkanlığı ile. mesajlarını almamak kabil mi gecenin yalnızlığıyla?.. benimleyim, bensizliğimle. bedenim burada, peki ya ruhum nerede?
