ahmet altan'ın "ooo 300 sayfa olmuş bea, yeter bu kadar" diyerek hızlı bir final yaptığı izlenimini veren kitap. saçmasapan bitirilmiş bir son* ve gereksiz yere birçok yerde yapılan dağ-bayır-ova betimlemeleri dışında, okuması oldukça keyifli; hastalıklı bir aşkın öyküsü.
