hüzne paraflanmış geceler büyüttü beni
her biri için sabahları tesbih ettiğim
acılardan seçilmiş oyuncaklar anımsarım çocukluğumdan
böyle tütünüm de yoktu bolca göğüs geçirdiğim
sende yoktun,hem kaldırımlara sözümde geçmiyordu
o buz kalıbı geceler bugün gibi içimde
avuçiçi kadar aklımla izbe yerlere gizlenip ağladığım
ve beher mayısların ikinci pazar günü el öpen çocuklara inat
parmaklarımı kırarcasına sıkılı yumruklarım soğukluğa. *
