manisa maçında , şampiyonluğa şampiyonlar ligine havlu atmış olsak da ..... 90 dakika...susmadan...yumruklar havada...sadece ve sadece aşık olduğumuz renkler için boğazını yırtacak olan taraftar grubu...umutlarımız kırıldımı evet! umutlanıp utandık mı evet! yönetimin gitmesini istiyomuyuz evet! ama bizim tek aşkımız BEŞiKTAŞ! mabedimizde son maçımızı oynıcaz! orada yaşadıklarımız anlatılmaz yaşanır...anılarımız, sevinçlerimiz, üzüntülerimiz, kaçırdığımız goller, uğurlarımız, sergenimin şampiyonluk golü, carewin valerenga maçındaki bizi yıkan 3 golü, pascalımın dinamo kieve olan füzesi, gitmesine neden olan hareketi, liverpoolu 2-1 yıktığımız maç, meşale şovlarımız, 132 desibel rekorumuz, kavgalarımız, üstümüze kalan o üzücü olay, deli ibonun panter gibi tüm sahayı koşup topu auta atması, tellonun kesmeleri, toramanın kafaları, bakiye olan isyanımız, serdar bilgiliye olan istifa çağrımız, pankartlarımız tezahuratlarımız vs. vs.....hepsi artık kalbimizde hatırlanıcak!!! son maçımızda da sadece takımımız için debelenicez...çünkü biz sadece takım tutmuyoruz,o bizim yaşam biçimimiz!
