Tedavisi çok zor psikolojik kökenli çalma hastalığı.
Bu kişiler genelde ağır psikolojik travmalarla mücadele edebilmek için bu çalma süreci içinde kendilerince kontrollü bir stres ortamı yaratarak bu travmalarını atlatmaya çalışırlar.
Sosyal konumları gereği Aslında çaldıkları şeye ihtiyaçları bile yoktur. Bilakis çalınca Mutlu olmazlar. Ancak bu yakalanacakmış hissinin yaşamak için çalarlar. Bir nevi ağır ruhsal baskılarla başa çıkma yöntemidir.
Bu hastalıktan muzdarip 3 kişi tanıyorum.
Birincisi bir bankanın müdürü orta yaşların sonunda çok şık ve alımlı bir kadındı. Sosyal sorunları vardı. Sorunlu bir evlilik geçirmişti. işyerinde liderlik sorunları vardı. Aslında dışarıdan bakınca herşeyi varmış gibi görünse de manevi anlamda hiçbirşeyi yoktu. Bu kadın bir mağazadan birkaç parça makyaj malzemesi çalarken güvenlik görevlilerine yakalandı. Gelen polisleri sağa sola sürdürmekle tehdit ediyordu. Daha sonradan mağaza müdürünü ve polisleri ikna etmek için saatlerce uğraşmak gerekti ancak sonunda durumun farkına vardılar.
ikincisi çok zengin bir ailenin yetişkin çocuğuydu. Bir petrol istasyonundan sürtmeli araba çalarken kasiyere yakalandı. Pompacılar az kalsın linç edecekti. Sonunda şikayetçi olmadılar ancak durumu da hiç anlayamadılar.
Üçüncüsü ve en acısıysa bir subaydı. Tanıdığı kişilerin şehit haberleri gelince bakkallardan ufak tefek şeyler çalıyordu. Yakalanınca bakkal sıyırmış gözüyle baktı vah vah yazık dedi subaya. Hatta çaldığı şeyi zorla vermeye çalışıyordu.
Özetle bu kişilerin ortak özellikleri aslında toplumda muteber kişiler olmaları ve bazı sıkıntılarından dolayı itibarlarını zedeleyecek şeyler yapma ihtiyacı hissetmeleri.
