Çook uzun yıllar önce, iki kır çiçeği birbirlerine aşık olurlar. Her bahar, diğer çiçeklerle beraber açıp, güneşi selamlarlar.
Fakat bir bahar, çiçeklerden biri diğerine, "biz diğer çiçekler gibi baharda açmayalım. Kışın ortasında açalım ki, tüm doğa bize ait olsun; tüm doğa bize hayran olsun." der. Ve ikisi de, o bahar açmamaya karar verirler.
Fakat bahar zamanı gelip çattığında, çiçeklerden biri kendini doğadan gizler, kışı beklerken; diğeri beklemez, açar.
O günden sonra, karda açıp yârini bekleyen çiçeğe kardelen, sevgilisini yarı yolda bırakan çiçeğe hercai denir.
Bu yüzden de vefasız yâre hercai diye hitap edilir.
