Etrafımdaki insanları okadar yapmacık buluyorumki bazen, başbaşa olduğumuzda hepsi kendisi gibi ulan ben seviyorum bu insanı niye önceden böyle hissettim diyorum. Ama ne zamanki topluca bir şeyler yapsak hop herkes o samimiyetsiz egoist tavırlarını döküyor ortaya.. Biri bir şey söyleyince hemen diğerinin bende de şu oluyo demesi mesela beni çok irite ediyo aman altta kalma sakın.. Çok konuşan ben öyle anşarda okadar soğuyorumki hayattan.. Herkes herkesi çok seviyor lafta ama sadece lafta o düşüncelerde kimsenin birbirini sevmediği okadar aşikarki bıktım artık!
