Kamu spotu gibi oldu biraz ama olsun. Bazı seyleri tam olarak anlamak için bir şeyler yaşamak gerekiyor ne yazik ki.
Aylardir yoktan yere beni terkeden sevgilim yüzünden kendime hayati zehir zıkkım ediyordum. Bi tek ben zarar gormuyormusum meğer. Annem ben yemiyorum diye yemek yemiyormus, babam sürekli canı sıkkın geziyormus. Kardeşime abilik görevlerimi unutmusum. Gözlerimi birazcık açınca gerçeği gorebildim.
Kardesim 8 yasinda ve bugün benden bi konu hakkinda yardim istedi. Her zamanki gibi isim var deyip geçiştirmeye calistim. Bana sen nasil abisin dedi. ilk başta sinirlendim ama hakliydi. Boktan olaylar yüzünden ne kendinizi ne de sevdiklerinizi uzmeyin olum, hayat güzel ve zaman geçiyor.
