mazosistseniz size sahane anlar yasatacak dis(ler). henuz dogum yapmadim,*bobrek tasi da dokmedim ama bu yasima kadar da bu kadar aci cekmedim. hani sinav zamanlari illa bir hastalik cikar. hani grip olursunuz bir calculus finali oncesi de yatak dosek yatarsiniz, rahat rahat rapor alirsiniz make-up a girmek istemediginiz halde. ya da oss'ye 3 hafta var mesela ayaginizi kiriverirsiniz dumduz yolda. iste 20 yas disi zor zamanlari bekler ortaya cikmak icin.
aman nasilsa 1-2 curuk vardir onlara dolgu yapilir iste diye dusunerek gule oynaya disciye gittiginiz bir gun disci agzinizda curuk bulamaz. evet 20 yas disi gelmektedir.
hazirlik:
panoramik film cekilir. dislerden herhangi biri yatay durmaktaysa(genelde alttakilerde oluyormus problem) disciniz sizi bir cene cerrahina yonlendirir. hemen ameliyat icin gun alinir. ayrica, eve saglam bir mixer alinmasi, siddetle tavsiye edilmektedir. zira corba haric bir sey icemeyecek hale gelebilirsiniz.
derken cabucak gecer o guzel acisiz gunler, ameliyat gunu gelir.
ameliyat:
tum aile toplanip hastaneye gidilir. sanki ameliyat basit birseymis gibi konusur herkes: "en fazla yarim saatte cikacaksin kuzum zaten uyusturacaklar ruhun bile duymayacak!".
ameliyati anlatip kimsenin gozunu korkutmak istemiyorum cunku herkesin cene yapisi, disinin durusu farkli. ama tum ruhumda hissettim ben agriyi. agzim cok kucuk disim de cok derinde ve buyuk oldugu icin cok yordu, cok oydu, cok kanatti cenemi cerrah hanim. ameliyat boyunca kapattim gozlerimi o aletleri gormemek icin ama fayda etmedi gormemek cunku duyuyosunuz matkap benzeri birseyle agzinizi oyduklarini. operasyon bana o kadar uzun geldi ki; doktor "tamam. aldik disi" dediginde saka yapiyor diye dusundum. Sonra da dikis atti iste.
ameliyat sonrasi yasam:
o gun uyuyana kadar buz koydum. buz, yanagimin, cenemin ve dahi boynumun sismemesi icinmis. bilsem ertesi gun de koyardim. annem - sagolsun - koyu bir tarhana cobasi icirdi bana. antibiotik ve agri kesici alip yattim. Ilk gece duzgun uyudugum soylenemez. Ikinci gun benim icin gece 3'te basladi. antibiotik agir gelmis olacak ki mide bulantisiyla uyandim. sabaha kadar bir salona bir odaya git gel git gel... babamlari de uyandirmamaya calisiyorum bir yandan. en sonunda televizyonda bir turk filmi buldum da aciyi da bulantiyi da bir sureligine unuttum.
sonraki 4 gun, elephant man gibiydi yuzum. aynaya bakmadim/bakamadim. zaten boynum da hareket yetenegini kaybetmisti gecici bir sure. gargara ve dikisin ustunu fircalamak gibi eziyetlerden bahsetmeyecegim bile. 2 hafta sonra hemen hemen indi tum sislik. 1 hafta sonra dikisleri aldilar-hic aci yoktu bunda.
aradan 9 ay gecti ama bu dis benim kaderimi degistirmis, kismetlerimi dahi kapatmis olabilir. fizyolojik acisi bir yana, yarattigi psikolojik cokuntu aklimdan cikmayacak gibi. son olarak bkz:ceken bilir
