puşkin'in neden rus edebiyatının kurucu babası sayıldığını,neden dünyada daha çok bilinen dostoyevski,tolstoy gibi yazarların puşkin'nden usta olarak bahsettiğini en iyi anlatan roman.
diğer rus edebiyatçılarının aksine,yan karakterlere büyük anlamlar yüklemiş,başrol dışında pek çok kişi önemli görevler almıştır.ayrıca yan rolden çıkıp başrol denebilecek en az 3 karakter vardır; şvabrin,pugaçev ve andrey grinyov.hem saf iyiliği andrey grinyovla,hem de saf kötülüğü şvabrinle anlatan puşkin,bayağı bir karakter yığını olmamasını pugaçev karakteriyle sağlamıştır.pugaçev'in her tavrı ona saygı ve sevgi uyandırır,çarlık döneminde yazılan bu eserde bir isyancının insani yönlerini anlatması,puşkin'in gözüpekliğini ortaya koyar.
puşkin'in bu yiğitliği ölümünü hazırlamıştır.bir ilginç nokta,bir düelloda ölen puşkin'in bu romanda da bir düelloya yer vermesidir.üstelik düello kararının alınmasını o kadar içten anlatmıştır ki,kendisinin de böyle bir sona ulaşabileceği belli olmuştur.
bir çırpıda okunan,pek çok dolu karakter barındıran,savaş sahneleri gerçekten ışık hızıyla okunan çok sağlam bir kitaptır.puşkin'i kuşkusuz zirveye çıkaran bu romandaki kazak isyancı pugaçev karakteridir,insan grinyovla beraber isyancı pugaçevle de empati kurar.
rusların niye puşkin'i diğerlerinin önünde tuttuğunu anlamak isteyenler okumalı,büyük edebiyatçı ve asil soylu puşkin'e selam olsun.
