Her insan gibi ben de yaşadığım çoğu şeyi abartiyorum. Yaptığım hatalari kabullenmem bile en az 3-4 ay sürüyor. Hayatimi mahvediyorum böyle. Sanki ben mutlu olmayi hak etmiyormusum gibime geliyor. Fazlasıyla suçluluk psikolojisine sahibim.
Çoğu zaman hayattan soyutum. Yasamaya degiyor mu ya da değecek mi, bilmiyorum.
Güvendiğim insanlara şimdi, keşke guvenmeseydim diyorum.
Diğer insanlar bana fazlasıyla mutlu geliyor; biliyorum halbuki onların da kendine göre derdi var.
Yoruldum, bunaldim, gecmeyen bi karamsarlik var üzerimde.
Tek istedigim 1 ay sonra bazi seylerin degismis olmasi. 1 senedir kafamda olan seyin gercek olmasi. Hayırlısı olsun, her zaman.
