Geçenlerde başıma gelen olay. aradi. aa naber ya biz ne olursa oldun iki iyi arkadasiz görüşsek ya falan dedi. ayrılalı da bi 6 ay olmuştur. tamam dedim. bi hafta sonra buluştuk. işten aldım onu, evinin yakınlarında bi yerde oturduk. en güzel 4 yılımı geçirmişim onunla sözlük kolay mı havadan sudan konuşmak? ama başardık. ikimiz de ince konulara dokunmadan 2 saat kadar sohbet ettik. işten konuştuk hayattan konuştuk ortak arkadaşlardan bahsettik. evine bıraktım onu. arabadan indi.. apartmana doğru yürürken dönüp bakti bana. sonra devam etti. bir cilt kitap dolusu sey söyledi o bakışıyla sözlük ben anlarım ben bilirim bi tek o bakışını. 6 aydir pek hissetmedigim ayrilogon acısını bir anda hissettim. içime öküz oturdu. nasıl kötü oldum anlatamam. tarifi yok izahı yok... araba mi beni sürüyor ben mi arabayı belli değil.. bir de şarkımız çalmaz mı radyoda. Allah beni sınıyor resmen. hayatimda ilk kez bi kiz icin ağladım sözlük hem de böyle içli içli... 20 km nasıl gittim bilmiyorum evin sokaginda ayildim. resmen ezbere gittim. ne utanicam amk lan berbat oldum. amima koydu gecti dagitti ya... nasil özlemişim, nasil.evimde hissettim yaninda anlatamam... ama artik o imkansiz, biz imkansiziz. unutulmuyor sözlük göz görünce unutulmuyor. gorusmeyeceksin. gormeyeceksin... o zaman belki..
