kaybolmaya hazır ve nazır
bir uzak zamanın arka bahçesi
saat sabahın lacivertiydi
girdiğinde balkonuma
o ilkel adımlarla.
sokaklar dolusu kaldırımlarımız
böyle hürriyet hatırlamamıştı
hiç olur mu
bir gelişimiz vardı erguvanlı yoldan
devirler yanıp tutuştu
oturduk bazı şeylere paha biçtik sonra
sinestezi de güzeldi ya
bulutların şeklinden aynı tadı alınca
hem de göğün birkaç metre altında
ne korkunç yaşamaktı o
yoksayan evrendeki tüm karamsar nota dizilimlerini
şimdilerde chopin'den başka bir şey dinlemiyor
