herşeyin göstermelik olduğunu, duyguların zerre samimiyet barındırmadığını öğrenip erken büyümek ve insanlardan soğumaktır.
En güzel dostluklar, en samimi komşuluklar vs hepsi hikayedir. Başınızı oksayıp size bir parça salçalı ekmek veren komşu arkanızdan konuşur.
Babanızla tartışan bir başkasının sizin çocuk olduğunuzu, dünyadan bir haber olduğunuzu düşünmeden size düşmanlık beslemesidir. evine yakın oynarsanız taşla kovalar, küfreder.
bir yaşıtınızla şakalaşmanızın ya da tartışmanızın eve taşınmasıdır. bu iki aile arasında kavgaya dönüşür, bazen karakola taşınır. Sonra bir süre siz onların, onlar da sizin kapınızdan geçemezler. Olayın sorumlusu olarak yaşadığınız psikoloji de cabası.
Sizin hakkınızda sizin haberiniz olmayan dedikoduların çıkmasıdır. okuldan kovulmuşsun, falanca seni dövmüş, baban çok hastaymış, amcan evlenmiş vs gibi.
Sokak başlarında oturan ajan teyzelerin sizin yanına çağırıp, tatlı cümleler kurarak ağzınızdan laf almaya çalışmasıdır. "Eve gelen misafir kimdi? Nerden geldi? Kaç gün kalacak" gibi...
Tek iyi tarafı sokaklarda doyasıya, düşe kalka oyun oynamaktır. Gerisi mide bulandırır.
